• Crisistijd

    Het aantal beoefenaren van sport en speciaal voetbal, neemt in de jaren dertig in Nederland snel toe. Het nationale voetbalteam is in die jaren ook zeer populair. Alle jongens willen voetballen, ook die in Velp. VVO heeft aan het eind van de jaren dertig een aspirantenteam, met een aan de lopende band scorende Antoon Gerritsen. Trots is het jeugdige team als zij ontvangen worden door jonkheer De Roo op zijn Landgoed Daalhuizen. De Roo is evenals Baron van Pallandt begunstiger van VVO.

  • Landgoed Daalhuizen
  • Op de eerste Bonte Clubavond zingt het aspirantenteam tegen de achtergrond van een fraai decor een lied voor het aanwezige publiek.

    “Hier ziet het jongste elftal van VVO

     Wij zijn niet knap, wij zijn niet mooi,

     Toch staan wij ons mannetje wel,

     Wij houden van het voetbalspel” 

  • De jongste spelers hebben een streepje voor bij de viering van het 35-jarig bestaan. Zij mogen pro deo hun ouders meenemen. Het jubileum wordt, ‘gezien de tijdsomstandigheden van de economische crisis’, op bescheiden wijze gevierd. Wel wordt Jan Koens gehuldigd. Een kwart eeuw lid en hij wordt niet alleen gekend als ’een echte joviale, stoere, zwoegende, sportieve voetballer’, maar ook als een ‘echte verenigingsman’.

     Eerder in dit decennium, in april 1933, vindt het afscheid plaats van Henk (Hent) Matzer, die vanaf 1913 onafgebroken twintig jaar in het eerste elftal heeft gespeeld. Matzer was niet alleen een vaardige en betrouwbare speler, maar ook jarenlang voorzitter van de vereniging. Hij wordt tot erelid benoemd en krijgt een ‘Huldigingsavond‘ aangeboden.

  • Henk Matzer 1933
  • Foto links:

    Henk Matzer

    1e elftalspeler 1913-1933

    Voorziter 1930-1941

     Foto rechts:

    Jan Koens

    1e elftalspeler ±1915-1930

    Voorziter 1942-1952

  • Jan Koens 1950
  • In de tweede helft van de dertiger jaren gaat het de club sportief niet voor de wind. Ook bestuurlijk verloopt niet alles gladjes. Tijdens een buitengewone ledenvergadering in 1937 wordt Henk Matzer bij acclamatie wederom benoemd tot voorzitter, om de interne crisis aan te pakken. Ook de sportieve resultaten blijven achter en het onvermijdelijke gebeurt: VVO degradeert naar de 4e klasse.

    De somberheid is echter van korte duur. Op de dag van de degradatie komen bestuur en spelers bijeen in café De Harmonie, op de hoek van de Hoofdstraat en de Rozendaalselaan. Hier zweert men trouw aan het geel-zwarte vaandel en na het eerste sombere uurtje breekt de zon door. De mineurstemming verdwijnt als sneeuw voor de zon. We lezen: ‘De geest werd vaardig over allen’, ‘Het leek eerder een feestavond’, en: ‘Je kunt het je wel voorstellen: gezang, gelach en veel bier’

  • Het pand op de hoek van de Hoofdstraat en de Rozendaalselaan, naast Hugo’s, waarin voor de oorlog café De Harmonie was gevestigd