• De bevrijding en de wederopbouw 2

    Donkere wolken dreigen voor de Pinkenbergbewoners. Het is oktober 1947. Nederland stuurt militairen naar Nederlands-Indië om er, zoals gezegd wordt, ‘orde en rust te herstellen’, en om zijn soevereiniteit over de archipel te verdedigen tegen Indonesische nationalisten.

    Ook uit Velp vertrekken jongemannen naar de ‘Oost’, onder wie negen VVO’ers. Spelers van het 1e en 2e elftal. In de Overtuin van Hotel Naeff (nu het ‘Hart van Velp’) wordt afscheid genomen van de jongens. De burgemeester spreekt en de Velpse Harmonie speelt, en iedereen is ’trots dat ons dorp soldaten levert voor overzee’. De leden worden opgeroepen contact te onderhouden met de VVO’ers in Nederlands-Indië. De correspondentie verschijnt in het clubblad.

    De strijd in Indonesië eindigt in 1949 en weer vindt in de Overtuin van Naeff een plechtigheid plaats. Nu om de gerepatrieerde soldaten welkom te heten. Twee minder dan twee jaar eerder vertrokken. Van de VVO’ers keert Henk Lichtenberg niet terug.

  • De Overtuin van Hotel Naeff (anno 2021 het ‘Hart van Velp’)
  • In de Overtuin werd afscheid genomen van de uitgezonden soldaten naar Nederlands - Indië in 1947 en de ontvangst van hen na de repatriëring in 1949.

  • De oorlog in Indië verzwakt VVO, maar bezorgt de club vooral een keepersprobleem. Henk Wielheesen is van oorsprong een korfballer, maar hij heeft zich ontwikkeld tot een sierlijke en zeer betrouwbare voetbalkeeper. “Wij weten“, schrijft Jan Veenendaal over de jongens overzee, “dat zij met al hun krachten na hun terugkomst zullen werken om onze club weer hogerop te brengen.”

    Helaas krijgt Jan Veenendaal geen gelijk. Henk Wielheesen gaat na terugkomst niet het doel van VVO, maar dat van Vitesse verdedigen! Zijn overschrijving geeft aanleiding tot geruchten. Hij zou in Indië al zijn geronseld. Hij zou een huis krijgen en een baan bij Vroom & Dreesman. Volgens anderen ging het om niet meer dan een fiets.

    Hoe dan ook, veel VVO’ers ervaren zijn vertrek als een ramp. Wielheesens vervangers wisselen elkaar in hoog tempo af. De kritiek is niet mals. De wedstrijdverslagen staan vol met ‘te vroeg zijn heiligdom verlaten’ en ‘niet op tijd uitgelopen’. Kortom: de vervangers zijn niet op hun taak berekend. Drie, vier tegengoals per wedstrijd is geen uitzondering. In 1954 keert Henk Wielheesen terug bij VVO en is de keeperscrisis voorbij.

    De ledenvergadering van VVO besluit in 1949 om het kleine bovenveld te vergroten, zodat het aan de minimumeisen van de KNVB om officiële competitiewedstrijden te kunnen spelen voldoet. Er wordt een ‘Terreincommissie‘ gevormd. Om toerbeurt zijn er telkens tien man aanwezig om honderden kipkarren met zand af te voeren en het veld aan de zuidkant te verbreden. Tientallen kubieke meters zwarte grond moeten daarna gestort worden en met graszoden bedekt. De directeur van Gemeentewerken uitte zijn grote tevredenheid over het uitgevoerde werk en deelde mee dat de afwerking van de taluds door de gemeente gedaan zal worden. Het resultaat mag er zijn.

  • 1949: vergroting van het bovenveld. De vrijwilligers rusten uit tijdens een fotomoment.

  • In 1939 al vond vanuit VVO de oprichting plaats van tafeltennisvereniging Barna. Tien jaar later, in mei 1949, begint de club een dameshandbalvereniging: VHVO, Velpse Handbal Vereniging Olympia. Enkele dames van de al jaren bestaande Toneelclub Olympia traden ook toe tot VHVO.

    Naar verluidt heeft secretaris Jan Veenendaal destijds zijn zegen gegeven aan de handbaltak, onder de strikte voorwaarde dat VHVO alleen voor dames openstaat. Dit om te voorkomen dat de club het Velpse reservoir aan mannelijke voetballers zou aantasten. Het is dan ook niet toevallig dat pas in 1970 mannen tot VHVO worden toegelaten. De ‘regeerperiode’ van Jan Veenendaal is een jaar eerder ten einde gekomen.