Op de valreep wordt VVO nog hard getroffen door de oorlog. De geallieerden rukken op, het front nadert Arnhem. Velp-zuid wordt gedeeltelijk geëvacueerd en in Velp-noord brengen veel mensen de nachten door in kelders. Langs de donkere hemel zie je lichtstrepen. Het zijn V1’s, waarmee Engeland vanuit Duitsland wordt bestookt. Soms storten ze onderweg neer. Zo ook in Velp. 

In februari 1945, twee maanden voor de bevrijding van het dorp, boort zo’n projectiel zich op de Pinkenberg in het veld. De schade aan de tribune is groot. De evacuees die onderdak hebben gevonden in de kleedkamers onder de tribune, komen met de schrik vrij. Het is een triest gezicht: het geblakerde en deels ingestorte pronkjuweel. 

Op 25 maart 1945 vindt nog een andere tragedie plaats die VVO treft. Piet Jansen, een 17-jarige speler van het jeugdteam van VVO, wordt tijdens de beschietingen door geallieerden dodelijk getroffen door een verdwaalde kogel bij zijn huis in de Mauritsstraat.

Drie weken later wordt Velp door de Engelsen en Canadezen ingenomen, op 16 april. De twee dagen daarvoor zijn door de geallieerden 70.000 granaten afgeschoten op Velp. De schade aan huizen is groot, maar Velp is bevrijd!

Al op 3 mei speelt een Gelria/VVO-combinatie tegen een team van de bevrijders. Deze winnen de ontmoeting met 3-1. Daarna volgen verschillende reprises. De Engelsen boeken nog twee overwinningen, maar in een volgend duel slaagt het Velpse elftal erin een gelijkspel uit het vuur te slepen: 3-3.

Na de oorlog bestaat een grote behoefte aan vertier en gezelligheid. Dat kan prima binnen het verenigingsleven en dus kan ook VVO daarin voorzien. De vereniging blijkt goed in andere dingen dan voetbal. Tijdens de Oranje-optocht op 3 september 1945 wint een praalwagen van de club een prijs en in ‘De Vereeniging’ worden maandelijks clubavonden gehouden. Vaak wordt daar een conferencier voor uitgenodigd of het Arnhems Mannenkwartet. En er is ‘dansen met attracties’.

Vertegenwoordiging van de VVO-jeugd bij hun praalwagen die met een prijs beloond werd.

Bij VVO worden na de oorlog de ‘troepen gehergroepeerd’. Eerst moeten de velden weer in goede staat gebracht worden. De gemeente Rheden, de eigenaar van het terrein, geeft niet thuis. Er is weinig geld en bovendien wordt logischerwijs voorrang gegeven aan het herstel van de vele beschadigde woningen in het dorp.

Het opknappen van de accommodatie komt dus neer op de leden. In een artikel in de Velpsche Courant wordt iedereen gewaarschuwd voor mogelijke landmijnen op de Pinkenberg. Opletten bij het werk is dus een vereiste.

Ook sportief wordt de draad weer opgepakt en het seizoen 1946-1947 verloopt voorspoedig. Op 6 mei 1947 wordt Hertog Hendrik met 3-1- verslagen en is VVO kampioen. Na negen jaar weer terug in de 3^e klasse Oost.

Staand vlnr: F. Kuijer (trainer), G. Meijrink, A. Bosveld, T. Gerritsen, H. Koenders, H. Albers en J. Veenendaal (secretaris). Gebukt vlnr: J. de Winkel en G. Koens. Gehurkt vlnr: H. Smaak, H. Wielheesen, N. Maatkamp en J. de Sonnaville.