Na de verloren beslissingswedstrijd van het eerste elftal in 1981 tegen RKPSC uit Pannerden om het kampioenschap van de derde klasse, daalt VVO het jaar daarna af naar de vierde klasse en in het seizoen 1983-1984 dreigt het daarin als laatste te eindigen.

De viering van het 85-jarig bestaan in 1986 wordt in mei afgesloten met het alom bekende Zilveren Bal-toernooi. Het ledental is gegroeid en wekelijks zijn twintig teams van de vereniging, waaronder twaalf jeugdelftallen, op het voetbalveld actief. Daarnaast spelen drie geelzwarte teams in de zaal. De perspectieven lijken gunstig en in een kranteninterview met voorzitter Ben Arentsen kijkt deze dan ook monter vooruit.

Toch is hij ook bezorgd. In de eerste plaats vanwege de bezuinigingsdrift van de kabinetten Lubbers. Een drift die deels wordt afgewenteld op lokale overheden. Met onder meer als gevolg dat de gemeente Rheden de tribune op ‘De Pinkenberg’ onder beheer stelt van VVO. Dat brengt veel extra werk en extra kosten met zich mee. Bovendien is het vinden van voldoende vrijwilligers problematisch voor de talrijke, ook organisatorische taken.

Voorzitter Arentsen noemt ook de vergrijzing en de trek naar andere sporten als factoren die de toekomst van VVO bedreigen. Met sport en spelkampen tijdens de schoolvakanties probeert de vereniging de jeugd aan te trekken en te behouden. De tweede factor is een algemeen verschijnsel. Individuele sporten als tennis en golf winnen snel aan populariteit. 

Het recept van Arentsen om de problemen het hoofd te bieden is ‘samenwerking’. Met de andere Velpse voetbalverenigingen (Gelria, Velpse Boys, Sportclub Velp en DVOV) wordt regelmatig overleg gepleegd en met medebewoner DVOV van ‘De Pinkenberg’ organiseert VVO ook toernooien en andere activiteiten. “Maar”, zo zegt Ben Arentsen in het interview in de krant, “De noodzaak van hechte samenwerking wordt nog niet door alle clubs opgemerkt.”

In mei 1987 wordt het 60-jarig bestaan van de jeugdafdeling gevierd met een groot internationaal jeugdtoernooi. In een tent op het bovenveld, die plaats biedt aan 2000 mensen, vindt een optreden plaats van Gerard Joling. Televisie- en radioploegen zijn naar Velp afgereisd om verslag te doen. 

Twintig jeugdteams, ook uit Duitsland, België en Frankrijk, kruisen de degens. De vermaarde oud-verslaggever Dick van Rijn is present. Hij beijvert zich voor de gehandicaptensport en regelt op ‘De Pinkenberg’ een wedstrijd voor en door fysiek gehandicapte spelers.

De baronnesse Van Pallandt treedt op als ‘beschermvrouwe’ en tijdens het toernooi wordt een portret van erevoorzitter Jan Veenendaal onthuld, ten overstaan van zijn ontroerde weduwe.

Het VVO-bestuur zit krap bij kas en houdt dan ook haar hart vast vanwege het internationale toernooi, dat met zijn grootse opzet een riskante onderneming lijkt. Jan Gerritsen echter is een tovenaar in het organiseren van sponsoring. Hij regelt ook dat de jonge voetbalgasten in de Oranje-kazerne op Schaarsbergen kunnen worden ondergebracht en de sponsors krijgen een ballonvaart aangeboden.

De logeerpartij van de jeugdige buitenlandse voetballers in de Oranje-kazerne zorgt wel voor een vervelend financieel staartje. Na vertrek uit Schaarsbergen blijken er vernielingen te zijn aangericht en tv-toestellen te zijn ontvreemd. VVO kon met behulp van derden de schade vergoeden aan het Ministerie van Defensie. Uiteindelijk hield VVO aan het internationaal jeugdtoernooi zelfs nog een klein bedrag over. Jan Gerritsen had zijn faam waargemaakt!

Het voorzitterschap van Jan Gerritsen wordt ook op de proef gesteld als blijkt dat de gemeente graag zou zien dat alle Velpse voetbalverenigingen tot één club zouden samensmelten, met als thuisbasis ‘De Pinkenberg’. De gemeente heeft er zelf belang bij, want in dat geval zou sportcomplex ‘De Beemd’ in Velp-zuid (waar Velpse Boys en Sportclub Velp spelen) vrijkomen en kunnen worden omgevormd tot een bedrijventerrein.

Bij een peiling onder de leden van VVO wordt de optie tot samengaan met de andere voetbalclubs in Velp bijna unaniem naar de prullenbak verwezen. Bovendien geeft DVOV aan haar protestants-christelijke signatuur niet prijs te willen geven ten behoeve van een fusieclub. Zo blijven alleen Gelria, Velpse Boys en Sportclub Velp over als fusiepartners. Zij gaan in 1992 op in de nieuwe vereniging Sportclub Veluwezoom, en worden naast VVO en DVOV de derde club op ’De Pinkenberg’.

Bij VVO blijft het bestuurlijk moeizaam gaan en veel vrijwilligersvacatures blijven lang openstaan. Tot overmaat van ramp verlaat de penningmeester het bestuur. Jan Gerritsen zoekt naarstig naar een opvolger die (hoewel VVO echt wel financieel specialisten in haar ledenbestand heeft) niet wordt gevonden. Ten langen leste gooit Gerritsen het bijltje erbij neer. Tegelijk met hem treedt in oktober 1994 het hele bestuur af. Het is een signaal aan de leden: “Als jullie niet bereid zijn de handen uit de mouwen te steken, is het gedaan met de club.”