• 100 jaar!_2

    Zaterdag 3 maart 2001, op de dag af honderd jaar na de oprichting van Voetbalvereniging en Atletiekclub Olympia, is de onthulling van een monument. Een cadeau dat de vereniging aan zichzelf schenkt. De onthulling wordt gedaan door voorzitter Lizan Terhaar Sive Droste en de legendarische VVO’ers Joop Ebbink en Nol Maatkamp, geassisteerd door twee pupillenspelers en een juniorspeler.

    Het monument op een witte, stenen zuil, toont een voetbaltas, voetbalschoenen en een voetbalshirt. Het is ontworpen door kunstenaar Kuno Terwindt, de winnaar van de Burgemeester De Bruinprijs, de kunstprijs van de gemeente Rheden. Het monument heeft een plek gekregen tussen de tribune en de ingang van het sportcomplex.

  • Ernst en aandacht versus…
  • Oud en jong doen samen de onthulling
  • De onthulling is een feit
  • Vrijdag 30 maart is er een nostalgische avond, waarop leden en Velpenaren samen met schrijver/journalist John Jansen van Galen en schrijver Jan Siebelink oude herinneringen ophalen aan VVO, voetbal en Velp.

  • Nostalgische avond op vrijdag 30 maart 2001 met Jan Siebelink (links) en John Jansen van Galen.
  • Tekst in het Velps Weekblad bij de foto:

    “Nostalgie bij VVO. Het nostalgische gevoel vierde afgelopen vrijdag in het clubhuis van VVO hoogtij. In het kader van het 100-jarige bestaan van de voetbalvereniging werd er onder leiding van gespreksleider Ruud Schwartz teruggekeken op de roemrijke historie. De schrijvers John Jansen van Galen en Jan Siebelink gingen met het in groten getale opgekomen publiek terug in de tijd.

    De gedachten aan het vele moois in de geschiedenis wekten bij de vele VVO’ers in hart en nieren een gelukzalig gevoel op. Maar niet alleen VVO’ers konden hun hart ophalen. Ook voor geboren Velpenaren viel er veel te genieten. Het publiek deed actief mee. Het vulde aan en corrigeerde de heren waar nodig. Een nostalgische dialoog met (bij)namen, plaatsen, gebeurtenissen in ‘een vreemd dorp om van te houden’. Met name de scherpe opsplitsing van Velp in delen en wijken, in ‘noord en zuid’ (een opsplitsing die in de jaren vijftig heel sterk werd gevoeld), bleek een schier onuitputtelijke bron.

    De grappige en ontroerende anekdotes en mijmeringen van John Jansen van Galen en Jan Siebelink over zowel VVO als Velp, wisten het publiek van begin tot het eind te boeien. Het was zonder enige twijfel een zeer geslaagde avond.”

    De meeste VVO’ers asssociëren het geel-zwart met het wapen van Baron Van Pallandt, kasteelheer te Rozendaal, en Olympia met de berg uit de Griekse oudheid. Op deze twee elementen is de Voetbal Vereniging Olympia uit Velp gebouwd. VVO is meer dan zomaar een voetbalclub.

    Ter gelegenheid van het 100-jarig jubileum is een boek gemaakt. John Jansen van Galen, geboren en getogen in Velp, schreef de geschiedenis van de club waarbij hij zelf heeft gevoetbald op, onder de titel: ‘VVO gaat nooit verloren’

  • Het boek werd in een regionaal dagblad gerecenseerd.

  • “Het boek is meer geworden dan alleen de geschiedenis van VVO. John Jansen van Galen greep de vereniging aan om een beschrijving te geven van de sociale ontwikkeling van de sport in de vorige eeuw. “Het is mooi om te zien hoe de maatschappelijke stromingen worden weerspiegeld in een kleine vereniging”, zegt de schrijver. “Zo stond VVO in de 50-er en 60-er jaren onder het strakke regiem van voorzitter Jan Veenendaal. In de late jaren 60 kwam daar verandering in onder invloed van de democratiseringsgolf in Nederland. Daardoor werd Jan Veenendaal in 1969 min of meer gedwongen zich terug te trekken als voorzitter.”

    Veenendaal was niet de eerste ‘alleenheerser’. De eerste 25 jaar van haar bestaan, verkeerde de vereniging in een feodale sfeer onder de invloed van Baron van Pallandt. Deze stelde een gratis voetbalveld ter beschikking op zijn landgoed De Knollenkamp aan de Genestetlaan in Rozendaal.

    Als tegenprestatie verlangde hij dat de club in de geel-zwarte kleuren zou de spelen. De kleuren van de Van Pallandts.

  • In het begin van de twintigste eeuw was voetbal een privilege voor de elite. Pas na de Eerste Wereldoorlog werd het spel populair in bredere kringen. Toch bleef VVO zeker tot aan de jaren zestig een club voor de elite. John Jansen van Galen: “VVO was voor de mensen uit Velp-noord. De katholieken speelden bij Sportclub Velp, de christelijken bij DVOV en de arbeiders bij Gelria of Velpse Boys. Die kwamen uit de rode zuil van de PvdA en de communisten.”

  • Op vrijdag 2 maart 2001 tijdens de jubileumreünie werd het jubileumboek gepresenteerd.