Na het door de spelers zeer betreurde vertrek in 1971 van trainer Piet van Knijff (na drie succesvolle jaren), werd als nieuwe trainer benoemd Velpenaar en oud-Vitessenaar Theo Meeuwsen. Hij bouwde voort op de stevige basis die er lag. Ook het seizoen 1971-1972 kreeg een bloedstollend, maar voor VVO treurig slot.
Voor de laatste competitieronde stond VVO met een gelijk aantal punten samen met Helios Deventer op de eerste plaats. Beide clubs speelden de laatste wedstrijd thuis. VVO moest het opnemen tegen WSV uit Apeldoorn, dat nog streed tegen degradatie uit de 3e klasse. WSV moest winnen om dat te voorkomen en dat deden ze ook. Het werd 1-2 en omdat Helios won was die club kampioen.
Toch kwam het ervan. In het seizoen 1972-1973 behaalde VVO twee wedstrijden voor het eind het zo felbegeerde kampioenschap van de 3e klas door in Deventer Daventria met 1-0 te kloppen door een goal van rechterspits Jan Pothoven. Promotie naar de 2e klasse was daarmee een feit.
1973 was sportief gezien sowieso een uitstekend jaar voor VVO. Naast het kampioenschap van het 1e, werd ook het 2e selectieteam kampioen, met de daarbij behorende promotie. Bij de junioren vierden ook meerdere elftallen een kampioenschap. De toekomst zag er zonnig uit.
Vlnr: Theo Meeuwsen (trainer), Gerrit Duijts, Evert Zuiderhoek, Toon Nagel, Hans Willemsen, Arnold de Reus, Nico Bohle, Gerrit Falter, Tonny Koens, Henny Grotenbreg, Ruud Schwartz, Wim van de Loos, Harry van Dijk en Hans Hiddinga (verzorger).
Na het behaalde kampioenschap in 1973 maakte het elftal een rondrit door Velp in door paarden bespannen koetsen. Foto: hoek Wilhelminastraat-Hoofdstraat
Het eerste jaar in de 2e klasse draaide het elftal bovenin mee, maar ook deze keer verliep het einde van de competitie teleurstellend. VVO eindigde als derde, daar waar dat jaar, naast de kampioen, ook de nummer twee profiteerde van de versterkte promotieregeling naar de 1e klasse. Die promotie (het zou een sportief hoogtepunt zijn geweest in de geschiedenis van VVO) werd op één punt na gemist.
De jaren hierna zette de neergang in. Bepalende spelers vertrokken door verhuizing, overgang naar een andere vereniging, omdat ze stopten met voetbal of in een lager elftal gingen spelen. De jarenlang beste speler van het team, Gerrit Falter, liep in een wedstrijd tegen SDOUC uit Ulft een dubbele beenbreuk op, die een einde maakte aan zijn voetballoopbaan.
Van de beloftevolle groep jeugdspelers die in 1966 vanuit de jeugd direct in het 1e elftal opgenomen werden, restte er tien jaar later nog slechts één: Ruud Schwartz. Na twee magere seizoenen, volgde in 1978 degradatie naar de 3e klasse. Terug bij af.
Met een aantal nieuwe, jonge en veelbelovende spelers in de gelederen, allemaal ‘eigen kweek’, zoals Roberto Bosveld, Evert Gerritsen, Hans Zuiderhoek, Flip Appels en René Wiggers, werd de weg naar boven weer gevonden. In het seizoen 1980-1981 eindigde VVO gedeeld bovenaan met RKPSC uit Pannerden.
Dat betekende een beslissingswedstrijd om het kampioenschap en promotie naar de 2e klasse. De wedstrijd werd gespeeld op het veld van DSC in Zevenaar. Een prachtige, zonnige zondagmiddag met ruim 2500 toeschouwers langs de lijn. RKPSC was over de hele wedstrijd genomen wat sterker en won verdiend met 2-0.
Staand vlnr: Joop ten Klooster (trainer), Ton Gerritsen (grensrechter), Ronald Couvreur, Ruud Schwartz, Evert Gerritsen, Roberto Bosveld, Bert ter Wal, Hans Willemsen, Jan Romp, Frits Baden (elftalbegeleider) en de heer Jansen (verzorger). Gehurkt vlnr: Gerrit Duijts, Hans Zuiderhoek, Berry Grotenbreg, René Wiggers, Berry Zuidema, Harry van Dijk en Flip Appels.
Anno 2021/2022 kan men constateren dat VVO zich sindsdien, na een periode waarin men in de 4e klasse en zelfs voor een korte periode in de 5e klasse bivakkeerde, gedurende een groot aantal jaren in de 3e klasse heeft weten te handhaven. De 3e klasse lijkt, historisch gezien, vertrouwd voor de club.
VVO
Sportpark "De Pinkenberg"
De Pinkenberg 6
6891 DM Rozendaal
026-3647289
secretariaat@vvo.nu
VVO, méér dan voetbal