• Vreugde en leed op De Kapellenberg

    Het 10-jarig bestaan op 3 maart 1911 werd op 4 maart van dat jaar gevierd met een lampionnenoptocht. De Kapellenberg werd ‘gedoopt’, lezen we. Op welke wijze wordt uit de archieven niet duidelijk.

     Na de ‘doop’ toog men naar Hotel-Restaurant ‘De Vereeniging’ op de hoek Hoofdstraat-Wilhelminastraat. Op die plek staat nu een appartementencomplex. Het werd een latertje in ‘De Vereeniging’ en veilig thuiskomen was voor een aantal een probleem….

  • Hotel-Restaurant ‘De Vereeniging’ in het begin van de vorige eeuw
  • Sportief gezien zat VVO in een fase dat enkele goede spelers hun heil hogerop zochten. Ook toen al. VVO was een vaste klant in de 2e klasse Oost en Vitesse lonkte als 1e klasser. In die tijd de hoogste trede van het Nederlandse voetbal. Ook ‘ongemotiveerd wegblijven en militaire verplichtingen’ van spelers zorgden ervoor dat VVO nog wel eens onvolledig aan wedstrijden begon. Bovendien vertrokken in de loop der jaren nogal wat spelers naar Nederlands-Indië. De kolonie bood mogelijkheden voor goed opgeleide en ambitieuze jongelingen.

  • En de jonge VVO’ers waren én goed opgeleid én ambitieus. Eén van de oprichters, Pantekoek, was in 1907 de eerste die naar de Oost vertrok.

    In verband met de mobilisatie werd in het seizoen 1914-1915 een ‘noodcompetitie’ opgezet. VVO werd ingedeeld bij een aantal clubs uit Twente. Er moest gereisd worden. De penningmeester sprak op de Algemene Ledenvergadering, meestal gehouden in de grote zaal van Hotel Naeff, dan ook zijn zorgen uit over de financiële situatie van de club. Naast de aflossing van de renteloze lening die aangegaan werd bij het betrekken van De Kapellenberg, was de post ‘reiskosten’ in dat jaar ook fors, te weten een bedrag van 136 gulden en 45 cent.

     

  • In de tweede helft van dit decennium waren er sportieve hoogtepunten. Het seizoen 1915-1916 werd afgesloten met het eerste kampioenschap in het bestaan van VVO. De promotiewedstrijd tegen Enschede om een plaats in de 1e klasse (het ‘walhalla’) ging echter jammerlijk verloren door een eigen doelpunt kort voor tijd. Het seizoen 1918-1919 gaf een herkansing. Wéér kampioen van de 2e klasse Oost. Dit keer een promotiewedstrijd tegen Hengelo. Een levensgroot misverstand tussen een geel-zwarte verdediger en zijn doelman leidde in de laatste minuut tot een doelpunt voor Hengelo: 0-1.

  • Het kampioenselftal seizoen 1918-1919. Vlnr, zittend: J. Bok, J. Meijer, C. Alberts, F.J. Schram, Th. Van Mourik. Staand; J. Koens, J. Materman, B. Smits, C. van der Wall, H. Matzer, B. Wentink en H. van Dijk (reserve).
  • Wederom promotie gemist en dat hakte er flink in. De archieven geven aan dat het verdriet diezelfde avond nog werd weggedronken in één van de Velpse etablissementen. De geschiedenis leert ons dat VVO in haar geschiedenis nooit dichter bij de hoogste afdeling geweest is dan in de tweede helft van het decennium 1910-1920, meer precies de jaren 1916 en 1919.