De hele wedstrijd had VVO een groot overwicht maar pas in de 31e minuut kon Aaron vanaf een meter of veertien zodanig uithalen dat de bal ook daadwerkelijk in het vijandige doel terecht kwam. 0-1, ook hierna bleef VVO, dankzij veel druk zetten op de tegenstander, in scoringsrijke positie. Maar de score werd helaas niet opgevoerd. Dat was wel verdiend geweest, zo zeiden de Hoven-aanhangers zelf ook. Geheel onverwacht en onverdiend werd er door de thuisclub vijf minuten voor rust nog zelfs 1-1 gemaakt, wat ook de ruststand werd.
Het vervolg na rust gaf hetzelfde beeld. VVO bleef drukken en was in tactische en technische zin steeds de bovenliggende partij. De Hoven koesterde de 1-1 en schoten de ballen veelal over de zijlijn of haalden onze spelers fel onderuit, hetgeen de matig fluitende arbiter ook bleef stimuleren. Ook een handsbal binnen de 16-meter ging aan deze scheidsrechter voorbij. De Hoven kwam nog nauwelijks in de buurt van onze keeper en het wachten was op de verlossende 1-2. De tegenstanders wisten, mede dankzij hun oplettende doelman, die steeds te voorkomen. Tot ieders verbazing viel het volgende doelpunt echter aan de andere zijde, 1 uitval en 1 schot op doel : 2-1. Het thuispubliek ging verbaasd uit hun dak.
Onze elf stroopten daarna de mouwen nog eens op en bleven onverminderd op een doelpunt jagen. Cas, Ybo, Ramon en Boris bleven steeds kansrijk maar de bal wilde er maar niet in. Tijd begint te dringen als onze doelman Stijn besluit voor de tweede keer met een corner mee naar voren te gaan. En gebeurt er iets wat alle VVO-ers hopen maar natuurlijk eerst nog maar moet gebeuren…..
Maar de lange Stijn kopt de bal in het doel, 2-2, een paar seconden later fluit de scheidsrechter de wedstrijd af en is er toch nog een puntje mee naar Velp. Terwijl een driepunter zeer terecht was geweest, gezien het spelbeeld.
